Blij alcoholvrij

Wijn was voor mij totaal onderdeel van mijn lifestyle. Iedere dag bij thuiskomst eerst een lekker glas rood. Even ontspannen. De borreltijd van 17-19 uur was meerdere keren per week een moment om vrienden te ontmoeten en me jong te voelen. Alleen voelde ik me de dag daarna meestal niet zo jong. Eerder nogal stoffig. Maar ik weet dat aan andere zaken zoals slecht slapen, druk op werk en niet altijd even gezond eten. Wist ik veel dat dat ook verbonden was met die heerlijke wijntjes en dat 'living on the wild side' door de week. 

dichtbij

Eigenlijk was ik gevaarlijk dichtbij een veel te grote afhankelijkheid van die glazen rood die zo verzachtend werkten en de randjes van mijn spanning afhaalden. Al meerdere keren had ik bedacht een tijdje geen alcoholische versnapering tot me te nemen. Maar altijd was er wel weer een reden om die voornemens en gedachten aan de druifstokken te hangen. En steeds voelde ik me daar rot over en steeds ging het toch weer zo. Ik vond ook werkelijk alles met alcohol lekker. Bier, wijn, gin-tonic, maar ook whiskey of jenever. Behalve die vieze mierzoete likeurtjes... 

31 dagen

Tot in december 2018 een netwerkpartner naar me toe kwam. Ze organiseerde een challenge waarbij je jezelf uitdaagde om geen suiker, geen beeldscherm, geen sigaretten of geen alcohol te gebruiken. 31 dagen. "En wat doe jij?" vroeg ze. 

Geen alcohol. Het was eruit voor ik er erg in had. 

Bij de voorbereiding op de 31 dagen was ik nerveus. Geen goed teken vond ik zelf. Ik had geen idee wat ik dan moest drinken. Was bezig met alle events in die 31 dagen die dan dus ingewikkeld zouden worden. Ik was ook erg bezig met wat mijn omgeving ervan zou vinden. 

#dryjanuary

Gelukkig voor mij was dryjanuary vorig jaar ook al een hashtag. Mensen keken dus eigenlijk niet één keer raar toen ik zei dat ik geen alcohol dronk in januari. En ik deed het niet alleen. Door me in te schrijven bij de netwerkpartner was er een community én zou ik dagelijks motiverende mails krijgen. 

Op 1 januari 2019 ging ik nog even goed los. Op de nieuwjaarsreceptie van een van mijn favoriete café's vloeide de prosecco rijkelijk. "wat ben jij een zuipschuit zeg" kreeg ik nog naar mijn hoofd van iemand die ik helemaal niet kende. Ik knipperde eens met mijn ogen en voerde mijn op handen zijnde alcoholvrije periode op als excuus. "o, maar dan begrijp ik het, geniet nog maar even lekker".

Met een stoffig hoofd begon ik de dag erna aan mijn 31 dagen. Stap voor stap was de beste manier had ik bedacht. Thee drinken. Alcoholvrij bier. Heel gezond eten.

Het eerste sociale wat ik ging doen was borrelen met mijn schoonzusje. Bizar vond ik het om 0.0 bier te bestellen. En nog 1. "pas je wel op, anders moet ik een taxi voor je bestellen." Heel grappig barman. Maar de volgende dag was een verademing. Geen kater. Fris hoofd. Kun je hele andere dingen mee doen. 

op naar de 90

Toen de 31ste dag naderde kreeg ik een raar idee. Wat nou als ik het doortrek? Naar 90. Want voor mijn gevoel was ik net begonnen. En, eerlijk is eerlijk, ik was ook opgelucht. Dat het me eindelijk gelukt was om een periode geen alcohol te drinken.

Alcoholvrij bier hielp. Dat anderen er ook mee bezig waren ook. Maar ik wilde dat gevoel van opluchting en bevrijding niet laten gaan door na 31 dagen weer mijn oude gewoontes op te pakken. 

90 dagen werd het. En dat betekende dat er steeds minder anderen waren die meededen. Toch leek het eerder makkelijker te worden. De inzichten van de challenge hielpen me enorm. Vooral het inzicht dat er een 1 op 1 relatie is tussen alcohol en borstkanker. Mijn moeder overleed aan borstkanker. Ik vind het alle wijntjes op de wereld niet waard om het risico te vergroten. 

Ook kwam ik erachter dat het oké is om soms gewoon moe te zijn. Of om me rot te voelen. Niet mee te doen. Als eerste naar huis te gaan. Alcohol, zo ontdekte ik, was echt onderdeel gaan uitmaken van mijn identiteit. Het had me jarenlang een soort bescherming geboden waarbij ik de lollige, gezellige en ook heus welbespraakte en diepgaande Sandra kon zijn maar niet perse hoefde te voelen wat dat dan allemaal met me deed. 

Mijn hele sensitieve aard waarmee ik flink ben gepest en waar ik om ben buitengesloten, juist in moeilijke periodes in mijn leven, kon ik met alcohol mooi buitenspel zetten. Want dan durfde ik wel, deed ik wel mee, hoorde ik erbij. 

gewoonte

Na 90 dagen was ik in de gloria. Maar weer beginnen met af en toe een drankje deed ik niet. Terrassentijd vond ik heel lastig. Ik werd er zelfs een beetje chagrijnig van. Toch koos ik steeds weer de alcoholvrije variant. Net zo prima. 

En toen was daar het moment dat ik me realiseerde dat ik met alcoholvrij bier mijn gewoontes in stand kon houden. Ook al bracht het me niet hetzelfde als met, ik had toch mijn houvast. Ik kon nog steeds meedoen met borrelen, mocht er nog steeds bij horen. 

De vraag was alleen of ik dat nog wel wilde. Wilde ik nog wel op die manier leven? De lifestyle met borrels door de week, wijn bij thuiskomst en slecht slapen en maar nergens toekomen. Nee. 

laat het los

Met dat besef kon ik ook de gewoonte los laten. Ik wil andere dingen dan dat met mijn leven. Het is mede met dank aan mijn deelname aan 365 dagen succesvol dat ik door de keuzes in 2018 naar dit proces in 2019 heb kunnen groeien. Thuis drink ik nu water, thee, warme havermelk met pure chocolade en kaneel of met kardemom en dadel. In de kroeg, waar ik vrijwel nooit meer kom, een lekker alcoholvrij biertje of thee. Met feestelijkheden heerlijke alcoholvrije prosecco, spa rood met een vruchtje. Eigenlijk is geen alcohol voor mij inmiddels de nieuwe norm. 

in mijn eigen stralend middelpunt

Ik ben me gaan realiseren dat mijn missie 'iedereen in het stralend middelpunt van zijn eigen leven' voor mij onder andere betekent dat ik geen alcohol drink. Dat ik met alcohol drinken inderdaad allerlei angsten buitenspel zette en mijn hele sensitiviteit niet hoefde te voelen. Maar daardoor was ik ook niet in verbinding met mezelf. Ik voelde ook al het fijne, vrolijke, blije, gelukzalige niet. Ik kon geen connectie maken met wie ik werkelijk ben en wil zijn. Het tegenovergestelde van beneveld, verslaving, afhankelijkheid van een middel is niet nuchterheid, het is verbinding hoorde ik laatst. En wat is dat waar!

365 dagen succesvol

Vandaag ben ik een jaar alcoholvrij. Een jaar! 365 dagen succesvol. Ik word wakker als blije mij, hou van mezelf en heb zin in iedere dag. Ik heb energie, voel steeds beter waar mijn werkelijke grenzen liggen, kies ook om bij dingen niet te zijn (bij het meeste wat er wereldwijd gebeurd ben ik niet, maar FOMO is voor een andere blog). Mijn sensitiviteit en prikkelgevoeligheid omarm ik meer en meer. Ik word met de dag beter in accepteren wat er is en ik durf! Ik durf actie te ondernemen, durf af te gaan op wat ik wil.

Tijdens de afgelopen feestdagen heb ik het veelvuldig over mijn alcoholvrije bestaan gehad. In deze tijd van terugblikken en vieren en delen was dit echt groots. Het is echt een heel bijzondere reis geweest, iets om trots op te zijn. Een jaar geleden had ik niet gedacht dat het hierop zou uitkomen. Ik genoot wellicht altijd enorm van al die heerlijke alcoholische drankjes, nu geniet ik van mijn leven.