Noodzaak. In mijn werk ontmoet ik dagelijks mensen die door een ziekte als alzheimer, een beperking op het fysieke vlak (en soms allebei) of de zorg voor iemand sowieso noodzaak in hun leven hebben.
Mijn every day heroes zijn zij. Hoe ze toch steeds weer een reden te vinden om op te staan en de dag aan te gaan is enorm inspirerend en ontroerend.
Gisteren mocht ik weer op stap met De CultuurClub. Een groep voor ouderen die is ontstaan uit de vraag van een bijzonder eigen wijs (geen schrijffout, die spatie hoort daar) heerschap om meer te doen met debat, filosofie, kunst en cultuur. Hij vond het belangrijk om die zaken aandacht te blijven geven in zijn leven juist OMDAT hij een vorm van dementie heeft. Dus maakten we samen deze groep voor cultuurparticipatie waarbij we lezingen organiseren, op stap gaan naar musea, boekbesprekingen hebben, gesprekken voeren over levensvragen en vooral veel plezier hebben.
De ontmoeting met een dame die nu net mee gaat met deze groep heeft me bijzonder geraakt op het thema noodzaak. Haar beperking in haar visus is heel groot, ze ziet vrijwel niets. Haar man gaat ook mee, hij hoort van kind af aan vrijwel niets. En toch de wereld in. Toch met de trein. Toch naar een museum. Toch aansluiten bij een nieuwe groep. Allebei met ogen die twinkelen van de levenslust.
Zoals ze zelf zeggen: de beperking is een gegeven. Dan kan ik thuis blijven zitten en zwelgen in mijn niet zien of niet horen. Maar daar wordt mijn leven niet leuker van. Dus richten we het zo in dat het wel kan. Richt ik me op wat ik wel zie (0,2%, dat is echt bijna niets, maar toch wist ze me te helpen met het omdoen van mijn rugzak omdat ze richt op kleur en contrast), zorg ik dat ik lippen kan lezen, maak ik gebruik van alle voorzieningen die kunnen helpen en ondersteunen.
Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat deze geweldige mensen hun leven zo zijn gaan vormgeven juist door die noodzaak. Dat ze zijn gaan kiezen voor hun werkelijke behoefte omdat dit gegeven er nu eenmaal was en ze dus wel prioriteiten moesten gaan stellen in wat ze het liefste doen. Het vraagt acceptatie van wat je niet kunt veranderen en een mindset die gericht is op mogelijkheden.
Noodzaak helpt dus op een bepaalde manier om dat vorm te gaan geven wat je het liefste doet in je leven. Om op zoek te gaan naar wat wel kan, om je in beweging te zetten.
Noodzaak hoeft, gelukkig, niet altijd door iets externs te worden veroorzaakt. Je kunt zelf heel goed noodzaak creëren. Bijvoorbeeld door je baan op te zeggen als je eigenlijk liever iets anders zou doen. Of door die afspraak te maken met een makelaar als je eigenlijk zou willen emigreren. Of een afspraak maken met een personal trainer als je eigenlijk je gezondheid meer aandacht wil geven.
Of door een datum af te spreken voor een workshop terwijl je die nog moet maken. Je op te geven voor een curus Japans. Je inschrijven voor een datingsite.
Allemaal voorbeelden van het naar je toe halen van noodzaak waarbij je hebt te accepteren dat er iets nog niet is/niet meer is maar waarvan je wel zou willen dat het er is.
Vandaag heb ik een afspraak met Juliette van Eeten van Van Eeten & Sports. Omdat ik me meer thuis wil voelen in mijn leven en ik graag wil dat “mijn body mijn buddy” is. Ik heb hier nog wel het een en ander aan belemmerende overtuigingen te tackelen, maar “showing up is half the succes” 😊
Hoe creëer jij noodzaak voor jezelf om daar te zijn waar je het liefste bent? Welke stappen zet jij op je levenspad om de beste versie van jezelf te zijn? Wanneer sta jij in je stralende middelpunt en wat helpt je daarbij?
Heb het mooi, heb het goed ❤️
Reactie plaatsen
Reacties