Op mijn plek

Afgelopen donderdag zat ik in de zweethut. Dat is niet zo bijzonder want daar ben ik vaker. Wat wel bijzonder was, was dat ik ergens anders terecht kwam dan waar ik normaal ga zitten. Waar ik andere keren als eerste in de rij sta, mocht ik nu aansluiten. 

Ik zat pal op het westen. De healing spot. Wat ik eigenlijk ook een beetje vreemd vond want zoveel was er niet te healen. Vond ik. 
Ik had ook nog wel soort van moeite gedaan om daar niet terecht te komen, me te bemoeien met de natuurlijke gang van zaken in waar we terecht komen in de hut.

Maar ik kwam dus daar en eigenlijk zat ik meteen goed. Wat ik wel registreerde maar wat ik ook soort van gek vond. Oh.... dat hoofd. 

Het Westen dus. Oogsttijd. Tijd om te laten gaan wat me niet meer dient en te plukken wat ik heb gezaaid. Overvloed. 
En tegelijkertijd een blik op het Oosten, het nieuwe wat zich aandient. De glinstering van de morgenstond. 

Het was pittig in de hut. De stenen hadden duidelijk een boodschap. En hoewel de vibe in de tribe liefdevol en licht was hadden de stenen een andere energie. Ook David merkte op dat er zwaarte in zat. Ronde 1 maakte al onmiddellijk dat ik naar de aarde boog. Ook al zo vreemd, want ik kan prima rechtop blijven zitten.....

Mijn intentie van buiten de hut, bij aankomst, was aarden.... be careful with what you wish for.....Er werd me duidelijk gemaakt dat de aarde me draagt en het buigen wat ik mocht doen daarvoor was een herinnering aan being humble. Niet humbleness als in nietig en klein in waarde maar humbleness vanuit overgave aan iets veel groters dan ik  

De eerste ronde in de hut gaat over intentie.... remember who you truly are fluisterden de stenen.... wat me deed glimlachen want dat is mijn intentie voor dit "schooljaar" op eaglelodge grounds. Remember who I truly am.

Het zingen, de warmte en de plek waar ik zat..... met het mezelf overgeven eraan en het mezelf toestaan om dit te doen, kwam ik in een soort trance..... ik deel vaak van alles tussen de rondes maar nu kwam er niet zoveel.... het was echt de weg naar binnen. Tot ronde 4 voorbij was.. de ronde van de bedoeling... In die ronde was ik bijna in de stenen gekropen, zo duidelijk riepen ze me.... en ze vertelden me: Liefde en Licht.... en ik voelde het tot in mijn tenen... letterlijk... tinteling.... En vanuit de enorme dankbaarheid die ik daarvoor voelde deelde ik een stukje van mijn reis... het remember who I truly am..... wat Liefde en Licht is. Stappen in de liefdesstroom.... that's all.

Met het innemen van mijn plek in de hut, die plek waar ik in beginsel niet echt wilde zijn maar waar ik helemaal stevig zat en die echt mijn plek was, die plek die dus duidelijk de bedoeling was, daar kwam ik ook duidelijk op een plek in mijzelf die onderzoek en aandacht behoeft. 

Het Westen. Oogsttijd. Overvloed. Durf ik daar werkelijk te zijn? Kan ik? Mag ik? Mag er werkelijk van mij gehouden worden? Kan ik werkelijk mij overgeven aan het Universum. Kan ik vertrouwen? Mag ik genieten? Mag ik mij laten dragen, nederig zijn, de aarde vertrouwen.... kan ik mezelf en mijn ego uit de weg halen en De Bedoeling werkelijk laten zijn. Mag ik werkelijk op mijn plek zijn, werkelijk daar zijn waar ik heb te zijn? Mag ik loslaten wat me niet meer dient en daarmee toelaten wat er werkelijk kan en mag zijn.

En als ik dan werkelijk mijn Oogst durf te plukken... er echt durf te gaan zitten en te leunen in de overvloed....kan ik dan ook oprecht kijken naar wat zich aandient? De glinstering volgen van het nieuwe begin, de nieuwe morgen. En durf ik, mag ik, kan ik daar dan MIJN pad te zien. Het pad wat er is vanuit humbleness, vanuit overgave aan de grote kracht die met mij is en niet van mij. Want wat gebeurt er als ik me niet bemoei met de natuurlijke gang van zaken maar gewoon op de plek ben waar De Bedoeling is? 

De Bedoeling, Liefde en Licht.... daar is mijn plek. Waar ik buig voor het grotere plan en daar mijn deel in doe. Waar ik luister naar het gefluister van mijn hart. Waar ik voel en weet met elke vezel in mij. Waar ik oogst en vol vertrouwen leun op de Liefdesstroom van overvloed. Waar ik me laat dragen door de Aarde met al haar wijsheid en me er vooral niet zelf mee bemoei.