Het laten schijnen van je innerlijk licht is niet altijd even simpel, zo lijkt het. Toch is het dat eigenlijk wel. Want wat anders is er in deze wereld te brengen dan ons eigen licht?
Gelukkig hebben we er iets op gevonden dat het toch heel moeilijk maakt om dat te doen en dat noemen we het ego. Ons ego vindt dat we van alles moeten doen om speciaal te zijn. Dat we moeten laten zien wat we kunnen aan onze ouders, vrienden en andere mensen van wie we willen dat ze ons erkennen. Ons ego wil ook heel graag zelf heel belangrijk zijn. Daarom stuurt het allemaal ingewikkelde gedachten en gedrag wat heel onhandig is. Dan kan het ego dat allemaal voor ons oplossen én meteen weer een nieuw probleem creëren. Ja... Ons ego heeft het er maar druk mee.
Al dat drukke gedoe van het ego zorgt echter ook voor het ene na het andere rotsblok voor ons eigen licht. Het mooie daarvan is, voor het ego althans, dat het ego dan ook weer lekker bezig kan met die rotsblokken zodat we de weg niet zien en en ook niet het licht, wat eigenlijk helemaal niet echt geblokkeerd wordt.
Want het licht in onszelf straalt altijd. En de weg ligt er altijd, beschenen en wel. Het is alleen niet het door het ego bedachte grootse en meeslepende Hollywood showbizz licht en ook niet perse the road of fame. Dus herkennen we het vaak simpelweg niet. Want meestal lijkt het niet op dat wat we bedacht hadden.
Onlangs kwam ik er in de zweethut achter dat het vele malen eenvoudiger is om dat te doen waartoe ik hier ben. Er is een prachtig lied wat we zingen in het lakota en wat vertaald is: share your gift so others may prosper, deel je gave opdat het de ander laat bloeien.
En dat lied heb ik al heel vaak gezongen. Toch heb ik altijd gedacht dat 'my gift' dan wel iets bijzonders moest zijn. Oopsidaisy... daar is weer het ego.
Tot laatst. Door het pad van een cursus in wonderen waar we het hebben over het wandelen van de weg van Vrede en Liefde vanuit dat wat we hier te doen hebben is dit al ruime tijd aan het sluimeren. En daar is de klik. Want ook in de cursus staat dat het niet de bedoeling is om met veel arrogantie het pad te vervolgen maar net zo min met valse bescheidenheid. Het is een pad waarvan het vanzelfsprekend is dat je het volgt omdat het je diepste natuur is. Het is het pad wat God mij het liefst ziet wandelen, waardoor ik het Hoogste Plan dien... so others may prosper.
Ik doorzag het. Want na het lied hadden we het over het eren van alles in de natuur en snapte ik het opeens. Een boom boomt. Een bloem bloemt. Een wolk wolkt. Een steen steent. Een koe koet.... Dus hoef ik alleen maar ik te zijn. In al mijn grootsheid, het licht door mij heen laten schijnen. En ik ben zelf degene die daar het hardst voor in de weg staat.
We hoeven helemaal niet de hele weg te zien. We hoeven alleen maar ons licht te dragen zoals een kind zijn Sint Maarten lampion draagt. Een helder licht in prachtige verpakking, voortkomend uit puur plezier en scheppingskracht.
Reactie plaatsen
Reacties